O naszej konwersacji

Albo może lepiej o jej braku. O braku chęci rozwijania mowy u mojej starszej latorośli. Jak na swój wiek gadatliwością nie grzeszy. No może inaczej, nawija nawet sporo, ale całkowicie po swojemu. Do tej pory starałam się nie robić z tego aż takiego wielkiego bum, a szczerze powiedziawszy tak było przed 2 urodzinami. Potem czekaliśmy do grudnia (2,5 roku - powinna się rozgadać). No ale miesiąc za miesiącem mija, a Ola ma wymowę na poziomie roczniaka. Porozumiewamy się gestykulując (i tu paluch skierowany na jabłko znaczy - mama daj). Co prawda kilka wyrazów uda jej się sklecić, stara się powtarzać jak nazywam jakieś rzeczy, ale głównie na rozkładówce mamy tupanie nogą, ciąganie za rękę i "oganianie much" (kiedy zawzięcie mi coś komentuje lub tłumaczy). Uparciuch od cholery. A do tego złośnik, no bo przecież każdy musi wiedzieć o co Jej chodzi (a tylko spróbuj nie rozumieć!). Do tego najbardziej sobie upodobała głoskę "K". I tak "kaka" to tata, "kakor" to traktor, a skromne "ka" to tak. "Mama" mówi przepięknie (ale "mama" coraz częściej wobec osób postronnych oznacza że coś chce koniecznie (chyba tak sobie skojarzyła matkę z maszyną do wykonywania poleceń :P). Mieszkając z dziadkami, Ola nauczyła się że przecież ktoś w otoczeniu zawsze za Nią odpowie, wystarczy pokazać. Ja zaś przesiadując z dzieciarnią cały dzień prawie w pojedynkę, tęsknię za chociażby skrawkiem rozmowy, zamiast "aha", "ojej", "o nie" i "mama ka ko mi me, me". A skoro "co się odwlecze to nie uciecze" i "co masz zrobić jutro, zrób zaraz", wybraliśmy się ostatnimi czasy do poradni logopedycznej. Jesteśmy już po 2 wizytach, postępy są! Pani Dorota jest świetną specjalistką, z podejściem do maluchów, Ola Ją uwielbia (i wzajemnie). Jesteśmy również w trakcie badań słuchu (wymóg przy wszelakich “wymownych” problemach) i póki co jest dobrze. Tak więc ćwiczymy w wolnych chwilach głoski, wymowę podstawowych wyrazów, walczymy z wysuniętym językiem (ponoć grozi seplenieniem w przyszłości) i obserwujemy te nasze kroki milowe. Ogólnie jest lepiej, chęci u Panny się pojawiły, skupia się na tym co do Niej mówię, zaczęła nawet rozróżniać poszczególne litery w alfabecie. Trzymajcie kciuki żeby szybko już poszło! 

Tymczasem zima przyszła więc i zimowa fotorelacja być musi :) 

      Pozdrawiamy z Naszej Krainy Lodu