środa, 19 lutego 2014

Być outsiderem

Nie jest łatwo. Zwłaszcza dla kogoś kto potrzebuje towarzystwa, by móc normalnie funkcjonować. A ja zawsze tak miałam. Jestem z tych, co to nie usiedzą w domu. Z tych co lubią jak coś się dzieje. Lubią ploty przy kawie, długie spacery z polotem i wszystkie te przyjacielsko-koleżeńskie klimaty typu "znamy się jak łyse konie", czy "rozumiemy bez słów". Psiapsiuły zawsze były na wyciągnięcie ręki, wysłuchały, podumały o pierdołach i miały najważniejsze - czas. 
Niestety jak to się w życiu układać czasem na przekór musi, nie dane mi było tej sielanki dłużej ciągnąć. Człowiek był młody, idealizował wszystko, zakochał się, wyszedł za mąż i rzucił to wszystko w cholerę. I został sam. Z mężem oczywiście na włościach Jego, z teściami pod podłogą, przychówkiem w oborze i urokliwą przyrodą dookoła. I tu chwila konsternacji...........

Żebyście sobie nie myśleli za długo, love jest i rzucać nikogo nie będę, ykhm jak na razie ;) Bo w końcu to o Niego się rozchodziło i rozchodzi nadal. A miłość jest ślepa i czasem wymaga od nas dużych poświęceń. Teraz w bonusie mam jeszcze dzieciątka moje, potworki ukochane, więc jakoś brniemy w tą siną dal. Ale lekko nie było i zrozumie mnie tylko ktoś, kto sam był w podobnej sytuacji. 
Z dnia na dzień przenosisz się w obcy rejon (dokładnie 100 km dalej), gdzie On ma wszystko, a ty tylko Jego i to rzadko kiedy, bo wiecznie zajęty. Wszyscy dookoła śledzą każdy twój ruch, i nie masz krzty spokoju. Tak, może i głupia byłam, sama sobie tak umyśliłam to mam. Nie przeczę wcale. Ale czuję się taka samotna! Prawie cztery lata już tu mieszkam, regularnie z wózkiem hasam (a to nie wiocha zabita dechami - uwierzcie mi, na taką to bym chyba nie poszła), a ludzie omijają mnie szerokim łukiem i boją się jak ognia. Wiecznie sama, nie mam z kim nawet słowa zamienić, a tyle tu młodych matek w podobnej sytuacji jak moja się wozi chodnikiem. Ale mają swoje towarzystwo i więcej im nikogo nie trzeba. Nowy jest jak wróg publiczny. Każda moja próba nawiązania kontaktu kończy się fiaskiem. Ci co znajomi (bo takich też mam, żeby nie było że jakaś dziwna jestem), trzymają się bardziej między sobą, czasem się pobawimy, pogadamy, ale praca, brak potomstwa, więc wiadomo.....Ja też pracowałam pomiędzy dziećmi, mimo że za długo to nie trwało. Zawsze jakaś odskocznia. Mogłam się zdystansować choć troszeczkę. Ale tymczasem mama potrzebna na pełen etat. A dzieciątka dla mnie najważniejsze.

I pomyśleć że zawsze kogoś miałam, wszędzie się ktoś znalazł, ale nie tutaj niestety. Jestem jak Trędowata z powieści Mniszkówny. Desperatka jeszcze nie, dziękować za telefon i internet! Inaczej mówię wam, oszaleć można.

Tak więc wzięłam się za to blogowanie, bo mam chociaż jakiś kawałek "mojego" świata, w tej całej obcości która mnie otacza. Mogę gadać o dzieciach, o dzieciach wciąż słuchać (czytać) i wiem że zawsze jest z kim, zawsze wiekowo u kogoś podobnie. Zaprzyjaźniam się z wami coraz bardziej, mimo że jesteśmy sobie obcy. Ale dla mnie niekiedy jesteście bliżsi niż ci, co są tutaj obecni. 

Nie dyrdymałuje już więcej, wyrzuciłam co musiałam. Mąż już mnie przesłuchać nie może biedny :P Niech moc będzie z wami i towarzystwo też. Dobrej nocy.




10 komentarzy:

  1. Znam to znam. Różnica taka, że my w moje strony wróciliśmy. Mąż mój dla mnie zostawił swój świat. Wszak wyszedł na tym dobrze, ale czasem czegoś brakuje. Mamy siebie i dzieci, ale potrzebujemy innych ludzi, młodych, takich jak my, a tego jak na lekarstwo. Sama sobie organizuje czas, biorę dziewczynki i wychodzimy co drugi dzień do ludzi, to do centrum handlowego, to do Tesco lub pod byle pretekstem gdzieś, byle nie w domu.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Ja do miasta mam 10 km, z samą Olą jeździłyśmy często, ale póki Mikołaj był mały to ciężko się było wybrać. Wędrujemy tu po okolicy we troje, ale to nie to samo co spacer i rozmowa chociażby o pierdołach z inną osobą. Jakoś trzeba to sobie wszystko układać i organizować bo inaczej ciężko, oj ciężko by było!

      Usuń
  2. ależ mnie podnosi na duchu wieść, że ktoś ma tak samo jak ja.. z tą różnicą, że teściów pod podłogą brak, bo teściowa wraz z bydłem i trzodą kilometr oddaleni. a ja z ratoloślami w małym domku, na odludziu. nie bloguję już bo nie mam o czym. nawet aparat mi się zepsuł jak zechciałam coś wczoraj poczynić. mąż mówi: wiosna idzie, grillować będziemy. a mnie aż ściska, grillować, sami, bez znajomych, no rozrywka życia;/ no wygadałam się, dzięki;)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Nie ma za co :) ja też biduje sama, ale jest więcej takich przypadków więc i raźniej zawsze :) nie każdemu się wszystko układa od A do Z, jak to mówią coś za coś.

      Usuń
  3. Też tak mam. jestem z podlasia, mieszkam na mazowszu. Znam kilka osób z mojego miasteczka i usycham z tęsknoty za ludźmi. Na szczęście mam już (uwaga) 3 koleżanki!

    P.S. Pięknie wyglądasz!

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Zazdroszczę! Ja mam tak naprawdę 1 taką koleżankę, ale wiecznie zapracowana i też dwójka dzieciaków do tego więc rzadko się widzimy. Reszta znajomych to tylko w teorii. Ale miło mi bardzo że ktoś też podziela moje rozterki :)

      P.S. Dziękuję :)

      Usuń
  4. Mam to samo tylko my oboje wyjechaliśmy z naszego miasta na wieś gdzie mój zawsze chciał mieszkać. Parę osób tu zam ale to nie to samo. Do miasta mam 8 km ale na spacer nie będę jeździć do city tylko już wolę las i wiejską drogę. Oj brakuje mi moich zwariowanych kumpelek tal jak tobie. Mój miał dosyć mieszkania w stolicy a ja poszłam za nim. Nie żałuję tylko tęsknię...

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Oj ja też tęsknię....czasem udaje się zapomnieć na chwilę ale jakiś niedosyt pozostaje mimo wszystko.

      Usuń
  5. U nas podobnie wyglada sytuacja. Najpierw maz zostawia wszystko i przeprowadza sie do mojego miasta. 180km od Krakowa. A teraz wszystko sie odwróca...ja zostawiam rodzine, najbliższych. I juz mi jest cieżko, serduszko boli, ale wiem ze Jemu tez cieżko było chociaż nie mówił o tym. Jest potrzeba odezwania sie do kogoś innego ale telefon to nie to samo....z drugiej strony czego sie nie robi dla miłości ;)

    OdpowiedzUsuń